Só sei que non sei nada! (Sócrates, filósofo 470-399aC)

O silencio social é unha forma de represión


18/7/11

Feminismo da 1º Onda (II)

As ideas da Ilustración xunto coa Revolución Francesa contribuíron en grande medida ao nacemento do feminismo como movemento social pero tamén ao seu primeiro fracaso.

Os grandes escritos desta época son:

-Declaración de independencia dos Estados Unidos atribuída a Tomas Jefferson publicada o 4 de xullo de 1776.

Supón a primeira formulación dos dereitos fundamentais do home:
  • vida
  • liberdade
  • busca da felicidade

-Declaración dos Dereitos do Home e do Cidadán publicada o 28 de agosto de 1789.
  • Recoñecemento da propiedade como inviolábel e sagrada
  • Dereito de resistencia á opresión
  • Dereito a seguridade e igualdade xurídica
  • Liberdade persoal garantida

Matizar que ámbalas dúas non presenta unha linguaxe sexista, que é o primeiro que se pode pensar ao lelas. Cando din home refírense exclusivamente aos varóns. As mulleres non desfrutan de ningún dereito.


As feministas máis importantes desta primeira onda son:

-Olimpia de Gougues coa súa obra Declaración dos Dereitos da Muller e da Cidadá (1791)

-Mary Wollstonecraft coa súa obra Vindicación dos Dereitos da Muller (1792)

En plena revolución francesa Etta Palm fundou Sociedade Patriótica e de Beneficencia das Amigas da Verdade, o primeiro clube formado unicamente por mulleres que buscaban a igualdade de sexos. Tamén se fundou nesta época o clube Asociación de Mulleres Republicanas Revolucionarias onde se discutían os principios liberais defendendo os dereitos das mulleres.
Comezaron a redactarse os Cuadernos de Queixas, escritos por todo tipo de mulleres reclamando:
  • dereito á educación
  • dereito ao traballo
  • dereitos matrimoniais e respecto aos fillos
  • dereito ao voto
Deixovos un fragmento do Caderno de Queixas e Reclamacións da anónima Madame B.B:
Poderíase responder que demostrado, e con razón, que un nobre non pode representar a un plebeo, nin este a un nobre, do mesmo modo un home non podería, con maior equidade, representar a unha muller, posto que os representantes deben ter os mesmos intereses cos representados: as mulleres non poderían pois, estar representadas máis que por mulleres.

Os cadernos, e polo tanto as queixas das mulleres, foron ignoradas. A Revolución francesa pregonaba aos 4 ventos os ideas "Liberté, égalité, fraternité" pero só foron aplicábeis aos varóns. As francesas e o resto de mulleres europeas saíron desta época moito peor.
Por exemplo en Franza en 1973 quedaron oficialmente excluídas de calquer dereito político. No mes de outubro pecharon os clubes femininos e prohibiuse a reunión de máis de 5 mulleres na rúa. En novembro executouse a O. de Gouges. Houbo numerosos encarcelamentos e, finalmente, en 1795 prohibíuselle ás mulleres a asistencia a asembleas políticas.

16/7/11

Feminismo da 1º Onda

Despois deste parón tan grande imos a retomar a andaina do feminismo. Xa podemos falar como feminismo propiamente dito, e por iso, vou tomar como referencia á hora de organizar as seguintes entradas a estrutura do libro Feminismo para principiantes de Nuria Varela(o cal vos recomendo que leades para ter unha ampla visión do feminismo a nivel global e estatal)

Entramos xa no século S.XVIII, onde se produce o cambio de Idade da Moderna á Contemporánea (1705, máquina de vapor; 1751, a Enciclopedia; 1776, independencia de Estados Unidos e 1789 a Revolución Francesa)

Neste século e onde entramos no feminismo como movemento social. Ten lugar a chamada 1º Onda.

Os acontecementos cruciais desta etapa foron a Revolución Francesa e a Independencia dos EEUU (este serve para xestar o feminismos da segunda onda), coas súas respectivas declaracións que tiveron consecuencias nefastas para a situación das mulleres

Agora déixovos o primeiro parágrafo do libro que antes mencionei

O feminismo é un impertinente -como chama a Real Academia Española a todo aquilo que molesta de palabra ou de obra-. É moi sinxelo facer a proba. Basta con mencionalo. Dise feminismo e cal palabra máxica, inmediatamente, os nosos interlocutores torcen o xesto, mostran desagrado, póñense á defensiva ou, directamente, comeza a refrega.
Por que? Porque o feminismo custiona a orde establecida para quen a estableceron, é dicir, para quen se benefician dela.